ຂປລ
ຂປລ. ພວກເຮົາ ພວມຢືນຢູ່ຈຸດທີ່ເປັນບາດລ້ຽວອັນສຳຄັນຍິ່ງ ໃນເວທີລະດັບໂລກ ເຊິ່ງປັດຈຸບັນ ພວມຜະ ເຊີນກັບຫລາຍວິກິດການ; ໝາກຜົນຂອງການພັດທະນາ ທີ່ໄດ້ມາຢ່າງຍາກລຳບາກ ກຳລັງຖືກຄຸກຄາມ, ບັນດາຂໍ້ຂັດແຍ່ງທີ່ຮຸນແຮງກຳລັງລຸກລາມ, ຫລາຍປະເທດ ຖືກວິກິດໜີ້ສິນ ແລະ ຄ່າຄອງຊີບ, ຄວາມບໍ່ສະເໝີພາບ ແລະ ການ ຍົກຍ້າຍຖິ່ນຖານ ໄດ້ແຜ່ລາມເປັນວົງກວ້າງ;
ຂປລ. ພວກເຮົາ ພວມຢືນຢູ່ຈຸດທີ່ເປັນບາດລ້ຽວອັນສຳຄັນຍິ່ງ ໃນເວທີລະດັບໂລກ ເຊິ່ງປັດຈຸບັນ ພວມຜະ ເຊີນກັບຫລາຍວິກິດການ; ໝາກຜົນຂອງການພັດທະນາ ທີ່ໄດ້ມາຢ່າງຍາກລຳບາກ ກຳລັງຖືກຄຸກຄາມ, ບັນດາຂໍ້ຂັດແຍ່ງທີ່ຮຸນແຮງກຳລັງລຸກລາມ, ຫລາຍປະເທດ ຖືກວິກິດໜີ້ສິນ ແລະ ຄ່າຄອງຊີບ, ຄວາມບໍ່ສະເໝີພາບ ແລະ ການ ຍົກຍ້າຍຖິ່ນຖານ ໄດ້ແຜ່ລາມເປັນວົງກວ້າງ; ການປ່ຽນແປງດິນຟ້າອາກາດ ພວມສ້າງຄວາມຫຍຸ້ງຍາກລຳບາກທີ່ສຸດ ໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນຜູ້ທີ່ທຸກຍາກທີ່ສຸດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີໃໝ່ໆ ພັດໄດ້ເພີ່ມໄພຄຸກຄາມອັນໃໝ່ຕື່ມ ໂດຍບໍ່ໄດ້ຊ່ວຍເຫລືອມວນມະນຸດ ໃນການຫລຸດຜ່ອນຄວາມແຕກໂຕນ ດ້ານດີຈິຕອນທີ່ມີຢູ່ໄດ້.
ພວກເຮົາຮັບຊາບນຳກັນວ່າ ບໍ່ມີປະເທດໃດໜຶ່ງຈະສາມາດຜະເຊີນກັບ ສິ່ງທ້າທາຍເຫລົ່ານີ້ ໄດ້ໂດຍລຳພັງ, ບັນຫາເຫລົ່ານີ້ ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຕ້ອງມີວິທີ ການແກ້ໄຂໃນລະດັບສາກົນ ແຕ່ລະບົບຫລາຍຝ່າຍທີ່ມີໄວ້ ເພື່ອແກ້ໄຂສິ່ງທ້າ ທາຍສະໄໝໃໝ່ພັດບໍ່ທັນສະໄໝ, ລະບົບໂຄງສ້າງສາກົນ ເພື່ອສັນຕິພາບ ແລະ ຄວາມໝັ້ນຄົງສາກົນ ໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນ ໃນສັດຕະວັດທີ່ຜ່ານມາ, ລະບົບການເງິນສາກົນ ກໍຫລ້າສະໄໝເຊັ່ນກັນ ເຊິ່ງສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນສະພາບຂອງໂລກ ໃນຕອນທີ່ມັນໄດ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນມາເກືອບ 80 ປີທີ່ແລ້ວ. ສະຖາບັນເຫລົ່ານີ້ຍັງຂາດກະບອກສຽງ ແລະ ການເປັນ ຕົວແທນຂອງບັນດາ ປະເທດກໍາລັງພັດທະນາ ທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນຢ່າງ ເໝາະສົມໃນຄວາມພະຍາຍາມ ຂອງປະເທດເຫລົ່ານີ້ ທີ່ຈະບັນລຸເປົ້າໝາຍການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ (ປພຍ).
ພວກເຮົາຍັງເຫລືອເວລາບໍ່ເຖິງ 7 ປີກໍຈະຮອດກຳນົດເວລາຂອງການບັນລຸ ປພຍ, ແຕ່ການເກີດວິກິດການ ທັງໝົດເຫລົ່ານີ້ ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າລະບົບຫລາຍຝ່າຍໃນປັດຈຸບັນ ບໍ່ສາມາດຮັບປະກັນອະນາຄົດໄດ້, ໂລກຂອງ ພວກເຮົາ ຕ້ອງຄິດຄືນໃໝ່ ເພື່ອປະຕິຮູບ ແລະ ຟື້ນຟູລະບົບຫລາຍຝ່າຍ ເພື່ອໃຫ້ແທດເໝາະກັບໂລກທີ່ພວກ ເຮົາອາໄສຢູ່ໃນປະຈຸບັນ.
ຍ້ອນສະພາບດັ່ງກ່າວ, ທ່ານເລຂາທິການໃຫຍ່ ອົງການສະຫະປະຊາຊາດ ຈຶ່ງໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ບັນດາຜູ້ ນຳໂລກມາເຕົ້າໂຮມກັນໃນ ກອງປະຊຸມສຸດຍອດເພື່ອອະນາຄົດ ແນໃສ່ໃຫ້ມີການຈິນຕະນາການ ຄືນໃໝ່ກ່ຽວກັບລະບົບສາກົນ ໂດຍຜ່ານຄວາມສາມັກຄີ ແລະ ການປະສານສົມທົບກັນໃນທົ່ວໂລກ. ກອງປະຊຸມສຸດຍອດດັ່ງກ່າວ ຈະຈັດຂຶ້ນໃນວັນທີ 22-23 ກັນຍາ 2024 ທີ່ນະຄອນນິວຢອກ ເຊິ່ງຖືເປັນໂອກາດພິເສດໜຶ່ງ ສຳລັບບັນດາປະມຸກລັດ/ຫົວໜ້າລັດຖະບານ ໃນການຮ່ວມກັນຮັບມືກັບບັນດາວິກິດການທີ່ທັບຊ້ອນກັນ ໂດຍຜ່ານລະບົບການຮ່ວມມືຫລາຍຝ່າຍ ທີ່ມີຄວາມເປັນທຳ, ກວມລວມ ແລະ ມີປະສິດທິຜົນຫຼາຍຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ-ເປັນລະບົບທີ່ເຮັດໜ້າທີ່ເພື່ອ ຜົນປະໂຫຍດຂອງໝົດທຸກປະເທດ ແລະ ໝົດທຸກຄົນ ແລະ ເປັນລະບົບທີ່ເຮັດໃຫ້ທຸກຄົນ ສາມາດພ້ອມກັນກ້າວ ໄປ.
ກອງປະຊຸມສຸດຍອດຄັ້ງນີ້, ຈະເປັນການເລີ່ມຂະບວນການປ່ຽນແປງ ທີ່ຈຳເປັນໃນລະດັບໂລກ ເພື່ອກະຕຸກ ຊຸກຍູ້ຄວາມສຳເລັດໃນລະດັບຊາດ ໂດຍສານຕໍ່ຜົນຂອງກອງປະຊຸມສຸດຍອດ ປພຍ ທີ່ຜ່ານມາ, ກອງປະຊຸມບັນດາຜູ້ນຳໂລກໃນປີນີ້ ຈະເປັນເວທີ ເພື່ອເລັ່ງລັດການປະຕິບັດວາລະປີ 2030 ເພື່ອການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ. ຈຸດປະ ສົງຫລັກຂອງກອງປະຊຸມສຸດຍອດ ແມ່ນເພື່ອສ້າງເອກະສານ ຂໍ້ຕົກລົງເພື່ອອະນາຄົດ ທີ່ເນັ້ນໃສ່ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ ຕົວຈິງ ເຊິ່ງປະກອບມີ 5 ພາກທີ່ສຳຄັນ ຄື: ການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ ແລະ ການສະໜອງເງິນທຶນ; ສັນຕິພາບ ແລະ ຄວາມໝັ້ນຄົງສາກົນ; ວິທະຍາສາດ, ເຕັກໂນໂລຊີ ແລະ ນະວັດຕະກໍາ; ສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງໃຫ້ແກ່ຊາວໜຸ່ມ ແລະ ຄົນຮຸ້ນຕໍ່ໄປ ແລະ ການຫັນປ່ຽນລະບົບການປົກຄອງຂອງໂລກ.
ທຸກໆທາງເລືອກທີ່ພວກເຮົາຕັດສິນໃຈໃນມື້ນີ້, ຈະມີຜົນກະທົບຍາວນານຕໍ່ຄົນຮຸ່ນຫລັງ. ຖ້າພວກເຮົາກະ ຈາຍຊັບພະຍາກອນ ແລະ ກາລະໂອກາດຢ່າງເປັນທຳຫລາຍເທົ່າໃດ, ພວກເຮົາກໍຍິ່ງປູພື້ນຖານ ໄປສູ່ຜົນໄດ້ຮັບທີ່ດີ ກວ່າໃຫ້ແກ່ຄົນຮຸ່ນຕໍ່ໆໄປ ຫລາຍເທົ່ານັ້ນ. ໃນນັ້ນ ລວມມີການຊຸກຍູ້ການປະຕິຮູບໂຄງສ້າງການເງິນສາກົນ ເພື່ອໃຫ້ລະບົບດັ່ງກ່າວ ສາມາດຕອບສະໜອງຕາໜ່າງ ຄວາມປອດໄພທີ່ມີປະສິດທິຜົນ ໃຫ້ແກ່ບັນດາປະເທດກຳລັງພັດທະ ນາ ທີ່ພວມປະສົບກັບບັນຫາທ້າທາຍດ້ານງົບປະມານ ໃນການຮັກສາການລົງທຶນ ທີ່ຈຳເປັນດ້ານທຶນມະນຸດ ເພື່ອສ້າງເສດຖະກິດທີ່ເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນໃນອະນາຄົດ. ນອກຈາກນັ້ນ, ຍັງໝາຍເຖິງການປະຕິບັດງານດ້ານດິນຟ້າອາກາດ ທີ່ເດັດ ຂາດຫລາຍຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ, ຖືເອົາຄວາມຕ້ອງການຂອງຜູ້ທີ່ບໍ່ໄດ້ປະກອບສ່ວນ ໃນບັນຫາການປ່ຽນແປງດິນຟ້າອາກາດ ແຕ່ພັດກາຍເປັນຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບ ຜົນກະທົບຢ່າງໜັກໜ່ວງທີ່ສຸດ ໂດຍສະເພາະ ບັນດາປະເທດດ້ອຍພັດທະນາ. ອີກຢ່າງ ໜຶ່ງແມ່ນກ່ຽວຂ້ອງກັບການປິດຊ່ອງຫວ່າງ ຄວາມແຕກໂຕນທາງດ້ານດີຈິຕອນ ແລະ ການນໍາໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີໃໝ່ໆ ເຊັ່ນ: ປັນຍາປະດິດ ເພື່ອເປັນສິ່ງຊຸກຍູ້ໃນທາງບວກ ສໍາລັບມວນມະນຸດທັງໝົດ ບໍ່ພຽງແຕ່ສໍາລັບຜູ້ທີ່ມີກຳລັງຈ່າຍ ໄດ້ເທົ່ານັ້ນ.
ອົງປະກອບຂ້າງເທິງ ແລະ ເນື້ອໃນອື່ນໆ ຂອງ ຂໍ້ຕົກລົງເພື່ອອະນາຄົດ ທີ່ຈະຮັບຮອງເອົາ ແມ່ນສອດຄ່ອງ ກັບ ສປປ ລາວ ເຊິ່ງເປັນປະເທດດ້ອຍພັດທະນາ ແລະ ບໍ່ມີຊາຍແດນຕິດທະເລ ທີ່ມີນະໂຍບາຍການຕ່າງປະເທດ ຄື: ສັນຕິພາບ, ເອກະລາດ, ມິດຕະພາບ ແລະ ການຮ່ວມມືເພື່ອການພັດທະນາ. ສປປ ລາວ ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມກອງ ປະຊຸມປຶກສາຫາລື ລະຫວ່າງ ລັດຖະບານກ່ຽວກັບ ຮ່າງຂໍ້ຕົກລົງດັ່ງກ່າວ ແລະ ມີຄວາມຕັ້ງໃຈທີ່ຈະໃຫ້ການນໍາຂັ້ນສູງ ເຂົ້າຮ່ວມກອງປະຊຸມສຸດຍອດ ໃນເດືອນກັນຍານີ້.
ສປປ ລາວ ຈະສານຕໍ່ວຽກງານທີ່ພວມຊຸກຍູ້ ຢູ່ໃນປັດຈຸບັນ ໃນຖານະເປັນປະທານໝູນວຽນ ສະມາຄົມ ບັນດາປະຊາຊາດ ອາຊີຕາເວັນອອກສ່ຽງໃຕ້ (ອາຊຽນ) ພາຍໃຕ້ຄຳຂວັນ “ເພີ່ມທະວີການເຊື່ອມຈອດ ແລະ ຄວາມ ເຂັ້ມແຂງອາຊຽນ” ເຊິ່ງສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມເອົາໃຈໃສ່ຂອງ ສປປ ລາວ ໃນການຊອກຫາວິທີແກ້ໄຂຮ່ວມກັນ ຕໍ່ບັນດາສິ່ງທ້າທາຍລວມ ຈາກຄວາມບໍ່ມີສະຖຽນລະພາບ ດ້ານເສດຖະກິດມະຫາພາກ, ການປ່ຽນແປງດິນຟ້າອາ ກາດ, ການເຄື່ອນຍ້າຍຖິ່ນຖານທີ່ບໍ່ໄດ້ວາງແຜນໄວ້ ແລະ ຕົວແທນຂອງແມ່ຍິງ ໃນຂະບວນການຕັດສິນບັນຫາຍັງ ບໍ່ ທັນສູງ ໄປຈົນເຖິງການຫັນປ່ຽນດ້ານດີຈິຕອນ, ການຟື້ນຟູເສດຖະກິດ ແລະ ການເຕີບໂຕທີ່ເປັນທຳ ທີ່ສົ່ງເສີມ ການພັດທະນາມະນຸດ ແລະ ຄວາມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງໃນທົ່ວພາກພື້ນ.
ທີມງານຂອງອົງການສະຫະປະຊາຊາດປະຈຳ ສປປ ລາວ ມີຄວາມໝາຍໝັ້ນທີ່ຈະສະໜັບສະໜູນ ສປປ ລາວ ໃນຄວາມພະຍາຍາມສົ່ງເສີມການແລກປ່ຽນ ແລະ ການຮ່ວມມືສາກົນ, ແລກປ່ຽນຂໍ້ມູນກ່ຽວກັບການຈັດ ຕັ້ງປະຕິບັດທີ່ມີຜົນສຳເລັດ ຂອງປະເທດ ໃນເວທີສາກົນຕ່າງໆ ແລະ ໝູນໃຊ້ປະສົບການ ທີ່ໄດ້ຮັບການພິສູດແລ້ວ ຈາກປະເທດຕ່າງໆ ເພື່ອໃຫ້ບັນລຸບັນດາເປົ້າໝາຍ ການພັດທະນາປະເທດຊາດ ແລະ ເປົ້າໝາຍການພັດທະນາແບບ ຍືນຍົງ. ທັງໝົດນີ້ ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງແຮງຜັກດັນ ຂອງວຽກງານຂອງອົງການສະຫະປະຊາຊາດ ພາຍໃຕ້ຂອບວຽກການຮ່ວມມື ລະຫວ່າງ ສປປ ລາວ-ອົງການ ສປຊ ວ່າດ້ວຍການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ ສົກປີ 2022-2026. ບົດລາຍງານແຫ່ງຊາດແບບສະໝັກໃຈ ຂອງ ສປປ ລາວ ສະບັບທີ 3 ກ່ຽວກັບຄວາມຄືບໜ້າ ໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ ວາລະປີ 2023 ເພື່ອການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ ເປັນຕົວຢ່າງໜຶ່ງຂອງການຮ່ວມມືລະຫວ່າງບັນດາຜູ່ມີສ່ວນກ່ຽວ ຂ້ອງ ໃນລະດັບຊາດ ແລະ ສາກົນ.
ເພື່ອບັນລຸຕາມຈຸດປະສົງ ຂອງກອງປະຊຸມສຸດຍອດເພື່ອອະນາຄົດ, ການເຂົ້າຮ່ວມຢ່າງມີເນື້ອໃນ ຈາກທຸກພາກສ່ວນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງແມ່ນສຳຄັນຫລາຍ. ລັດຖະບານປະເທດຕ່າງໆ ກໍຄື ບັນດາການຈັດຕັ້ງຢູ່ທ້ອງຖິ່ນ, ອົງການຈັດຕັ້ງທາງສັງຄັມ, ພາກເອກະຊົນ ແລະ ສະຖາບັນການເງິນ ຕະຫລອດເຖິງຜູ້ຕາງໜ້າແມ່ຍິງ ແລະ ຊາວໜຸ່ມ ມີບົດບາດໃນການກຳນົດຜົນຂອງກອງປະຊຸມຄັ້ງນີ້, ຄຳຄິດເຫັນຂອງທຸກພາກສ່ວນ ລ້ວນແຕ່ມີຄວາມສຳຄັນຕໍ່ ຂໍ້ຕົກລົງເພື່ອອະນາຄົດ ແລະ ເອກະສານຊ້ອນທ້າຍຫຼັກສອງສະບັບຄື: ຖະແຫລງການວ່າດ້ວຍ ຄົນຮຸ່ນຕໍ່ໄປ ແລະ ຂໍ້ຕົກລົງ ສາກົນດ້ານດີຈິຕອນ. ແທ້ຈິງແລ້ວ, ການມີສ່ວນຮ່ວມ ແລະ ການປຶກສາຫາລືຢູ່ພາຍໃນ ແລະ ລະຫວ່າງປະເທດ ຕ່າງໆ ຖືເປັນຫລັກການຊີ້ນຳ ໃຫ້ແກ່ບັນດາຄວາມພະຍາຍາມຮ່ວມກັນ ເພື່ອຟື້ນຟູຄວາມໄວ້ເນື້ອເຊື່ອໃຈຂອງສາທາ ລະນະຊົນຕໍ່ບັນດາອົງການສາກົນ.
ກອງປະຊຸມສຸດຍອດເພື່ອອະນາຄົດ ເປັນໂອກາດຄັ້ງດຽວໃນຄົນຮຸ່ນໜຶ່ງ ທີ່ຈະຄິດທົບທວນຄືນໃໝ່ ແລະ ສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງຄືນໃໝ່ ໃຫ້ແກ່ລະບົບການພົວພັນຫລາຍຝ່າຍຂອງພວກເຮົາ, ເປົ້າໝາຍຂອງກອງປະຊຸມສຸດ ຍອດ ມີຄວາມຄາດຫວັງສູງ ແນໃສ່ສ້າງກາລະໂອກາດສຳຄັນເພື່ອການປ່ຽນແປງ. ບົນຈິດໃຈແຫ່ງຄວາມສາມັກຄີ ແລະ ເປົ້າໝາຍອັນດຽວກັນ, ພວກເຮົາສາມາດ ຜ່ານຜ່າສິ່ງທ້າທາຍໃນປັດຈຸບັນ ແລະ ສ້າງໂລກທີ່ດີກວ່າໃຫ້ແກ່ຄົນຮຸ່ນຕໍ່ໄປ ເຊິ່ງໂອກາດດັ່ງກ່າວນີ້ ບໍ່ສາມາດປະປ່ອຍໃຫ້ຜ່ານໄປໄດ້.
ຂຽນໂດຍ: ທ່ານ ໂພໄຊ ໄຂຄຳພິທູນ, ຮອງລັດຖະມົນຕີກະຊວງການຕ່າງປະເທດ ແຫ່ງ ສປປ ລາວ ແລະ ທ່ານ ບັກໂຮເດຍ ເບີຄະນ໋ອຟ, ຜູ້ປະສານງານອົງການສະຫະປະຊາຊາດ ປະຈຳ ສປປ ລາວ.
KPL
