*“ຟ້ອນນາງລີວົວ” ເປັນປະເພນີເກົ່າແກ່ຂອງລາວທີມີອາຍຸຫລາຍຮ້ອຍປີຂອງຊົນເຜົ່າໂອໃນແຂວງ ບໍລິຄຳໄຊ ແລະ ກຳລັງຈະສາບສູນໃນລາວແລ້ວ ແຕ່ໃນເດືອນຜ່ານມາກັບມາໄດ້ຮັບຄວາມສົນໃຈ ເນື່ອງຈາກວ່າມີສອິນເຕີເນເຊິນນໍລາວ ໄດ້ນໍາສະເໜີຊຸດ “ຟ້ອນນາງລີວົວ” ໃນຮອບຊຸດປະຈໍາຊາດທີ່ີຜ່ານມາ ຢູ່ປະເທດຍີ່ປຸ່ນ ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ສັງຄົມໃຫ້ຄວາມສົນໃຈຍ້ອນເຫັນເຖິງສະເໜ່ຂອງຊຸດນີ້ ແລະ ໜ້າກາກທີ່ນໍາມາໃຊ້ ກໍແມ່ນໜ້າກາກແທ້ ເກົ່າແກ່ທີ່ໄດ້ບູຊາມາ (ເພາະເພິ່ນຖືວ່າໜ້າກາກນີ້ໄດ້ມີດວງວິຍານອາຈານເກົ່າແກ່ເພິ່ນສະຖິດຢູ່ນຳອີກ.

    ສໍາລັບບົດຟ້ອນ ໜ້າກາກ ນາງ ລິລົວ ເປັນສິລະປະການຟ້ອນຂອງເຜົ່າໂອ ເປັນຊົນເຜົ່າໜື່ງໃນແຂວງບໍລິຄຳໄຊ  ບົດຟ້ອນດັ່ງກ່າວນີ້ ໃນເມື່ອກ່ອນແມ່ນຜູ້ຊາຍເປັນຜູ້ສະແດງ. ການຟ້ອນແມ່ນຟ້ອນປະກອບສຽງແຄນ, ການແຕ່ງກາຍແມ່ນນຸ່ງສິ້ນມັດໝີ່ນຸ່ງເສື້ອຝ້າຍ ແລະ ໃສ່ໜ້າ. ມີການສະແດງໃນງານທີ່ສໍາຄັນເຊັ່ນ: ບຸນພະເວດ ຕ້ອງໄດ້ສະແດງໃນທຸກປີ ເພາະມັນເປັນຄວາມເຊື່ອຂອງເຜົ່າ, ສະແດງໃຫ້ແຂກຊົມໃນເວລາແຂກຄົນມາຢ້ຽມຢາມ, ງານສໍາຄັນຕ່າງໆຂອງເມືອງຂອງແຂວງ. ກ່ອນຈະເກີດມີບົດຟ້ອນນາງລີລົວນີ້ ຍ້ອນຄວາມເຊື່ອຂອງຄົນໃນສະໃໝ່ກ່ອນມີຄວາມຢ້ານກົວຕໍ່ຜີສາງນາງຮ້າຍ ເລີຍມີແນວຄວາມຄິດປະດິດໜ້າກາກນີ້ຂຶ້ນມາເພື່ອເປັນບົດຟ້ອນຂັບໄລ່ພວກຜີສາງນາງຮ້າຍເລົ່ານັ້ນ ການປະດິດນີ້ແມ່ນແນວຄວາມຄິດຂອງປູ່ຈານຊາໄຄ ແລະ ໄດ້ສືບທອດກັນມາແຕ່ບູຮານນະການຈົນເຖິງປະຈຸບັນ. ການຟ້ອນນາງລີລົວແມ່ນຟ້ອນແບບພື້ນບ້ານຟ້ອນໃສ່ສຽງແຄນຈັງຫວະຊາອອນຊອນ ປ່ຽນຮູບແຖວຈາກແຖວໜ້າກະດານໄປເປັນແຖວວົງມົນ ໂຢະຂື້ນໂຢະລົງປະກອບມີທ່າຟ້ອນດັ່ງນີ້: ກ່ອນຈະຟ້ອນໄດ້ມີການກະກຽມຕົວຄື: ເອົາໜ້າກາກນາງລີລົວ ມາແຕ່ງໃຫ້ງາມ ແຕ້ມຄົ້ວ ແຕ້ມປາກ, ພັນຫົວດ້ວຍແພໄໝມ້ອນ. ມີການກະກຽມເຄື່ອງນຸ່ງຂອງເຜົ່າ ແຕ່ສິ່ງທີ່ຂາດບໍ່ໄດ້ອີກຢ່າງໜຶ່ງຄືສຽງແຄ.

ໂດຍ: ມາລີດາ