xtgmf]k; 6 12/12/2024 glf4tdy f{la '7q , glu ,0tspkp,tsklk,a d7u mq j ;x;'-q oma '-kf rkp.8h dkooerk0v'ra d -u ;y f{;a fmtotme u y a ຮຽບຮຽງໂດຍ: ມາລີດາີດ ໂດຍ: ມາລີດາ ີ sa f4tde8= j kczj o0v'ok' gs;u p 7v'.9]6 d7h kpk;oko * ຊົນເຜົ່າຫໍ້ ແມ່ນຊົນເຜົ່າໜຶ່ງ ທີ່ຂຶ້ນກັບວົງຄະນະຍາດແຫ່ງຊາດ ລາວ ແລະ ຈະອາໄສຢູ່ທາງພາກ ເໜືອຂອງປະເທດລາວ ໂດຍສະ ເພາະແມ່ນ ແຂວງອຸດົມໄຊ ເຊິ່ງ ພວກເຂົາມີພາສາປາກເວົ້າ ແລະ * ດັ່ງທີ່ເຮົາຮູ້ນໍາກັນແລ້ວວ່າ ຫັດຖ ະກໍາຕໍ່ າແ ຜ່ນ ຂອງເອື້ອຍນ້ ອງ ແມ່ຍິງລາວ ແມ່ນໜຶ່ງຕະພັນລາວ ທີ່ໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມຢ່າງກວ້າງ ຂວາງດ້ວຍສິລະປະລວດລາຍ, ຄວາມປ ານີດໃ ນກ ານທັ ກທໍ ເຮັດໃ ຫ້ ທີ່ມີ ຄຸ ນຄ່ າ ແລະ ຄາລ າສູງຫລາຍໃ ນ ປັດຈຸບັນ ຈົນກ າຍເປັນທ່ າແ ຮງເຮັດ ໃຫ້ອາຊີບຂາຍເຄື່ອງຫັດຖະກໍາຕໍ່າ ແຜ່ນຂະຫຍາຍຕົວຢ່າງກວ້າງ ຂວາງບໍ່ວ່ າພ າຍໃ ນແ ລະຕ່າງແ ຂວງ ປະຊາຊົນກໍຫັ ນມ າເຮັດອ າຊີບຫລາຍ ຂຶ້ນ ເນື່ອງຈ າກວ່ າຄວາມຕ້ ອງການ ຂອງສັງຄົມທີ່ນັບມືນັບເພີ່ມຂຶ້ນ ຈົນເຮັດໃຫ້ອາຊີບນີ້ ສ້າງລາຍຮັບ ໃຫ້ປະຊາຊົນໄດ້ຫລາຍລ້ານກີບຕໍ່ ເດືອນ ເໝືອນ ທ່ານນາງ ເຫວີຍ ບ້ານລະຫານໍ້າ ເມືອງສອງຄອນ ແຂວງສະຫວັນນະເຂດ ທີ່ເຮັດອາ ຊີບຫັດຖະກໍ າຕໍ່ າແ ຜ່ນ ທີ່ມີ ຊື່ ສຽງທີ່ ຄອງໃ ຈລູ ກຄ້າມາຍາວນານ. ທ່ານນາງ ເຫວີຍ ບ້ານລະຫາ ນໍ້າ ເມືອງສອງຄອນ ແຂວງສະ ຫວັນນະເຂດ ຕົນເອງເຕີບໃຫຍ່ໃນ ຄອບຄົວຊາວນາຄຽງຄູ່ກັບອາຊີບ ເສີມຄືການຜະລິດເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມ ເພື່ອຮັບໃຊ້ພາຍໃນຄອບຄົວ ຊຶ່ງຂັ້ນ ຕອນຂອງການຜະລິດແມ່ນເຮັດ ດ້ວຍມືທັງໝົດ ເຊັ່ນ: ຕໍ່າແຜ່ນແພ ເພື່ອມາຜະລິດເປັນເສື້ອຍິງ-ຊາຍ, ຜ້າບ່ຽງ, ສິ້ນ, ຜ້າຫົ່ມ ແລະ ຜະລິດ ຕະພັນອື່ນໆ(ມີທັງລາຍດັ່ງເດີມແລະ ລາຍແບບໃໝ່). ທັງໝົດນັ້ນແມ່ນ ຜະລິດດ້ວຍຝ້າຍແລະຍ້ອມສີທຳມະ ຊາດ. ເມື່ອເວລາຜ່ານໄປບັນດາຜະ ລິດຕະພັນທີ່ຜະລິດເພື່ອຮັບໃຊ້ພາຍ ໃນຄອບຄົວ ຈຶ່ງມີການພັດທະນາ ການຂອງຕະຫລາດນັບມື້ຫລາຍ ຂຶ້ນ ການຜະລິດພາຍໃນຄອບຄົວ ບາງຄັ້ງບໍ່ສາມາດຕອບສະໜອງ ກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງລູກຄ້າ ເພາະວ່າ ເຄື່ອງທັງໝົດແມ່ນຜະລິດ ດ້ວຍມື ຊຶ່ງມີຫລາຍຂັ້ນຕອນ ກ່ອນ ຈະຜະລິດອອກສູ່ສາຍຕາຂອງສັງ ຄົມຍ້ອນແນວນັ້ນ ຈຶ່ງໄດ້ນໍາເອົາສີ ເຄມີຈຳນວນໜຶ່ງເຂົ້າມາຊ່ວຍພ້ອມ ທັງສົ່ງເສີມໃຫ້ປະຊາຊົນຜະລິດ ແລະ ທັງເປັນຜູ້ລົງທຶນທັງໝົດແລ້ວ ຄິດໄລ່ຄ່າແຮງງານໃນການຜະລິດ ໃຫ້ກັບຈໍານວນສະມາຊິກ ເຊັ່ນວ່າ ລາຄາຕໍ່າສິ້ນ 1 ຜືນ ຈະໄດ້ເງິນ 25.000 ກີບ, ແພມ້ວນ 1 ແມັດ ຈະ ໄດ້ເງິນ 8,000 ກີບ (ສະເລ່ຍລາຍ ຮັບ 1 ມ້ວນ ຄ່າແຮງງານທັງໝົດ 6 ແສນກີບ), ສະມາຊິກກວມຈໍາ ນວນ ເກືອບ 70 ກວ່າຄົນ ກວມ ເອົາ 3-4 ບ້ານ. ເພື່ອເປັນການສົ່ງ ສົ່ງເສີມໃຫ້ປະຊາຊົນປູກຝ້າຍ, ປູກ ຕົ້ນຄາມຕື່ມອີກ. ສຳລັບສິນຄ້າມີ ລາຄາເລີ່ມຕົ້ນ 50 ພັນກີບ-150 ພັນກີບ, ຜ້າຫົ່ມ ລາຄາ 150 ພັນກີບ. ນອກຈາກຂາຍໃນງານຕ່າງໆ ແລ້ວ ຍັງມີຮ້ານຢູ່ເຮືອນ ໃນນັ້ນມີ ທັງຂາຍຍ່ອຍ-ສົ່ງ, ໃຫ້ລູກຄ້າທັງ ພາຍໃນແຂວງ-ຕ່າງແຂວງ, ສົ່ງ ອອກຕ່າງປະເທດເປັນບາງຄັ້ງຄາວ ຕາມທີ່ລູກຄ້າສັ່ງເຂົ້າມາ. ໂອກາດ ດັ່ງກ່າວ, ທ່ານນາງ ເຫວີຍ ຈຶ່ງໄດ້ ເຊີນຊວນພໍ່, ແມ່, ປະຊາຊົນລາວ ຫັນມາຊົມໃຊ້ຜະລິດຕະພັນພາຍໃນ ໃຫ້ຫລາຍຂຶ້ນ ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ຜ້າແພລາວ (ຜ້າຝ້າຍລະຫານໍ້າ). ເສື້ອ, ສິ້ນງາມໆ ລາຄາຂາຍບໍ່ແພງ, ສິ້ນລາຄາຂາຍແມ່ນ150.000ກີບ- 650.000ກີບສິ້ນລາຍແບບດັ່ງເດີມ ແມ່ນເປັນທີ່ນິຍົມຂອງສັງຄົມລາວ, ເພາະວ່າຂັ້ນຕອນການຜະລິດແມ່ນ ຍາກຫລາຍ ປີໜຶ່ງໆໄດ້ຫລາຍທີ່ສຸດ ແມ່ນ 100 ກວ່າຜືນ (ພິເສດ ຕີນສິ້ນ ລາຍດັ່ງເດີມ ບໍ່ໄດ້ຕໍ່າດ້ວຍຟືມຫູກ ໝາຍຄວາມວ່າຜູ້ຜະລິດ ແມ່ນເຮັດ ດ້ວຍມືຮັດເອົາ), ລາຄາຂາຍເສື້ອ ເລີ່ມ 350.000 ກີບ-650.000 ກີບ. ສໍາລັບແຜນຕໍ່ໜ້າຈະສືບຕໍ່ເອົາ ໃຈໃສ່ຕໍ່າຫູກ-ທໍໄໝ ເພີ່ມການຜະ ລິດຢ່າງຫລວງຫລາຍຕອບສະໜອງ ຄວາມຕ້ອງການຂອງຜູ້ຊົມໃຊ້ຢ່າງ ທົ່ວເຖິງ ແລະ ຈະຜະລິດຕາມການ ຂະຫຍາຍຕົວຂອງສັງຄົມ ກໍຄືຕາມ ຄວາມນິຍົມຊົມຊອບຂອງລູກຄ້າ, ຖ້າຫາກວ່າທ່ານໃດຕ້ອງການນໍາ ໄປໃຊ້ພາຍໃນຄອບຄົວຫລືຕ້ອງການ ນໍາໄປຈໍາໜ່າຍສາມາດຕິດຕໍ່ໄດ້ທີ່ ເບີໂທລະສັບ 020 9953 5363. ທັງດ້ານປະລິມານ ແລະຄຸນນະພາບ ແລະ ກາຍເປັນສິນຄ້າສາມາດສ້າງ ລາຍຮັບໃຫ້ແກ່ຄອບຄົວສະເໝີມາ. ເນື່ອງຈາກຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງ ເສີມໃຫ້ປະຊາຊົນມີສ່ວນຮ່ວມ ແລະ ລາຍໄດ້ເສີມຈາກການເຮັດສວນ, ເຮັດນາ. ພ້ອມດຽວກັນນັ້ນ, ກໍໄດ້ -q ogzqj ks= h da [ Iu f7v'xtgrou {7;k,g-nj v “ ” ໄດ້ຮັບມູນມໍລະດົກ ແລະ ຊັບສົມບັດ ຂອງພໍ່ແມ່ຫລາຍກວ່າລູກຜູ້ອື່ນໆ ໃນຄອບຄົວ. ການແຕ່ງດອງຂອງ ຊົນເຜົ່າຫໍ້: ຈະແຕກຕ່າງກັບຊົນເຜົ່າ ອື່ນ ຍ້ອນວ່າສ່ວນຫລວງຫລາຍ ແມ່ນຂຶ້ນກັບການຕັດສິນຂອງພໍ່ແມ່, ເຊິ່ງຜູ້ເປັນພໍ່ແມ່ມັກຈະໃຫ້ບັນດາ ລູກໆຂອງຕົນແຕ່ງດອງ ໃນໄວທີ່ ຍັງໜຸ່ມນ້ອຍທີ່ສຸດ. ພາຍຫລັງ ແຕ່ງດອງແລ້ວລູກຍິງຕ້ອງໄປຢູ່ ເຮືອນຂອງພໍ່ແມ່ຜົວ ເພື່ອເບິ່ງແຍງ ລ້ຽງດູຄອບຄົວຂອງຜົວເປັນສ່ວນ ໃຫຍ່ ໃນຊົນເຜົ່າຫໍ້, ຈຸດພິເສດອີກ ອັນໜຶ່ງຂອງຊົນເຜົ່າຫໍ້ ມັກຈະໃຫ້ ລູກແຕ່ງດອງກັບຄົນທີ່ຮັ່ງມີເປັນ ສ່ວນຫລາຍ. ປະເພນີ ແລະ ພິທີກໍາ ຕ່າງໆ: ໃນໜຶ່ງປີຂອງຊົນເຜົ່າຫໍ້ຈະ ມີພິທີ ແລະ ງານບຸນປະເພນີຫລາຍ ຄັ້ງຕໍ່ປີ. ແຕ່ບຸນປະເພນີສໍາຄັນກວ່າ ໝູ່ແມ່ນບຸນກິນຈຽງ ຫລື ບຸນປີໃໝ່ ຂອງທຸກໆປີຊົນເຜົ່າຫໍ້ ມັກຈະເຮັດ ຮີດຄອງດ້ວຍການຂ້າໝູເພື່ອລ້ຽງ ຜີເຮືອນ (ຜີພໍ່ແມ່), ຮີດຄອງການ ກິນຈຽງຂອງເຜົ່ານີ້ແມ່ນມັກຫລິ້ນ ດອກໄມ້ໄຟ, ໝາກກະໂພກ, ບັ້ງໄຟ ດອກທີ່ມີສຽງດັງແຮງ. ດ້ານສີລະ ປະວັດທະນະທຳຂອງຊົນເຜົ່າຫໍ້: ແມ່ນຈະມັກຮ້ອງເພງເປັນສ່ວນ ໃຫຍ່ ເຊິ່ງເນື້ອໃນທຳນອງເພງຮ້ອງ ຈະພັນລະນາເຖິງຄວາມຮັກມັກ ຂອງຄູ່ບ່າວສາວ, ວິຖີຊີວິດປະຈໍາ ວັນ, ເວົ້າເຖິງດິນແດນແຫ່ງການກໍາ ເນີດຂອງຊົນເຜົ່າຕົນ, ເວົ້າເຖິງ ການຕໍ່ສູ້ກັບສັດຕູ, ໄພທໍາມະຊາດ, ສັດຕູຜູ້ຮຸກຮານດ້ວຍຄວາມອົດທົນ ຕໍ່ສູ້ຂອງຊົນເຜົ່າຫໍ້ ກັບທໍາມະຊາດ ແລະ ອື່ນໆ. ນອກນີ້ຍັງມີເຄື່ອງດົນ ຕີພື້ນເມືອງຫລາຍຊະນິດ ຄື: ປີ່, ກະຈັບປີ່, ຂຸ່ຍ ແລະ ອື່ນໆ ດ້ານປະ ເພນີການເກີດລູກຂອງຊົນເຜົ່າຫໍ້: ແມ່ນເກີດຢູ່ເຮືອນ, ມີແມ່ຂອງຜົວ ເປັນຜູ້ເບິ່ງແຍງດູແລ ແລະ ຜູ້ເຖົ້າ ທີ່ມີປະສົບການຄອຍໃຫ້ການຊ່ວຍ ເຫລືອເບິ່ງແຍງເປັນຢ່າງດີ, ມີຂໍ້ ຫ້າມ ແລະ ການຄະລໍາອາຫາການ ກິນທີ່ມີ ລົດເຜັດ, ລົດເຄັມ, ລົດ ມີຕົວໜັງສືຂຽນເປັນຂອງໂຕເອງ ໂດຍຊົນເຜົ່າຫໍ້ ຍັງຮັກສາຄວາມ ເຊື່ອຖືທາງດ້ານຮີດຄອງປະເພນີ ແລະ ວັດທະນະທໍາ ທີ່ເປັນເອກະ ລັກຂອງຕົນໄວ້ເປັນຢ່າງດີ. ເວົ້າ ເຖິງຄອບຄົວ ແລະ ເຊື້ອສາຍ: “ຊົນ ເຜົ່າຫໍ້” ແມ່ນສືບທອດຕະກຸນທາງ ພໍ່ເປັນຫລັກ, ໃນຄອບຄົວພໍ່ຈະເປັນ ຜູ້ທີ່ມີສິດອໍານາດ ໃນການບໍລິຫານ ທັງໝົດ, ການສືບທອດມູນມໍລະດົກ ຂອງພໍ່ແມ່ ແມ່ນລູກຊາຍເທົ່ານັ້ນ! ແລະ ລູກຊາຍກົກຈະເປັນຜູ້ທີ່ມີສິດ ຄາວເປັນຕົ້ນ. ຊົນເຜົ່າຫໍ້ ມັກລູກ ຊາຍຜູ້ຫລາຍກວ່າຍິງ, ເນື່ອງຈາກ ວ່າລູກຊາຍເປັນຜູ້ສືບທອດຕະກຸນ ຂອງພໍ່ ແລະ ມູນມໍລະດົກຂອງຄອບ ຄົວຫລາຍກວ່າແມ່ຍິງ. ສຳລັບການ ເຮັດພິທີກຳຂອງຄົນຕາຍ ຊົນເຜົ່າຫໍ້: ແມ່ນມີພິທີຫລາຍຂັ້ນຕອນ ເພື່ອເຮັດ ໃຫ້ວິນຍານຂອງຜູ້ຕາຍໄປສູ່ສະ ຫວັນດ້ວຍຄວາມປອດໄພ ຊົນເຜົ່າຫໍ້ ມັກຈະຝັງສົບຜູ້ທີ່ຕາຍ ຕາມຄວາມ ພໍໃຈຂອງພໍ່ແມ່ ແລະ ຍາດຕິພີ່ນ້ອງ, ເມື່ອເປັນແນວນັ້ນ, ສ່ວນຫລວງ ຫລາຍຊົນເຜົ່າຫໍ້ ຈະບໍ່ມີປ່າຊ້າຝັງ ສົບເປັນບ່ອນຄືຊົນເຜົ່າອື່ນໆ.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTc3MTYxMQ==